Naar de Dokter

Na een uur zoeken om een houding die de minste pijn geeft, val ik om een uur of halftwee in slaap en word niet eerder weer wakker dan vanmorgen halfacht. We gaan er om kwart voor acht uit omdat we om 09:10 bij de dokter moeten zijn en dus kunnen we rustig aan doen.
Om 10 voor negen zitten we in de auto, en ik typ het adres in de TomTom, en dan gaan we op pad.
Door een aantal nieuwe minirotondes stuurt de TomTom ons het bos in, en komen we weer op dezelfde plaats uit waar we wegkwamen.
We proberen het nog maar een keer, en dan gaat het wel goed, om negen uur parkeren we de auto en gaan op zoek naar Botniasteeg 20. Ik ben alvast die kant uitgelopen en Aafke komt even later ook.
We doen ons best, maar vinden de dokterspost niet, dus vragen we maar iemand en die zegt dat we er vlakbij staan, nou dat is mazzel hebben!.
Het is trouwens geen wonder dat we het niet konden vinden, want we moeten eerst door een nauw steegje, en komen dan bij drie deuren waar niets op staat dus nemen we de middelste maar, en dat is een goede gok want we komen nu bij de receptie.
Het lopen doet mij erg veel pijn, en ik ga snel in de wachtkamer zitten, hè hè dat is beter zeg.
We praten wat met de andere patiënten over onze zoektocht, en zij zeggen dat dit een noodoplossing is en dat er een nieuw gezondheidscentrum word gebouwd aan de van Saxenlaan.
Al snel ben ik aan de beurt, want uit een luidspreker klinkt een stem die zegt Dhr:Hiemstra spreekkamer beneden.
We komen weer in het halletje, maar op geen enkele deur staat spreekkamer, maar al gauw komt er iemand  een deur uit, en dat blijkt de Dokter te zijn.
Na eerst te hebben uitgelegd wat er aan de hand is gaat ze mij onderzoeken, en komt al snel met de conclusie dat dit inderdaad een zenuwbeklemming is (een nekhernia dus) de pijnlijke arm, en schouder zijn overbelaste spieren (tennisarm) .
Na nog wat vragen over de door mij gebruikte medicijnen schrijft ze mij Tramadol voor, dit middel kan ik wel verdragen zegt ze in tegenstelling van Ubiproven, Duclofenac, en Naproxen.
Ook zou ik een bezoek kunnen brengen aan de Fisiotherapeut, wellicht kan die wat verlichting geven
van de spierpijn. Als ik de spreekkamer verlaat en bij de balie me omdraai ga ik ook nog bijna door mijn rug.
Dan rijden we eerst even naar J en M, maar daar is niemand thuis, en dus gaan we op zoek naar de Fisiotherapeut die blijkt ook al niet gemakkelijk te vinden en moeten we iemand vragen, die blijkt ook onder behandeling te zijn en zegt dat we eerst telefonisch contact op moeten nemen voor een afspraak en dus brengt Aafke mij maar naar de boot.
Ik neem gelijk maar een capsule, en dan maar afwachten wat voor resultaat die geeft. Twee uur later is het nu, maar ik heb nu eigenlijk meer pijn dan wanneer ik paracetamol gebruik, en ik zit er over te denken om die er maar tussendoor te nemen.
Na nog een uur te hebben gewacht, neem ik er twee paracetamol bij, en dat werkt.
Ik voel mijn arm nog wel maar wel een stuk minder als vanmorgen, het beroerde is dat ik helemaal niets kan doen, en de hele dag TV kijken hangt je ook gauw de strot uit, dus ga ik ons reisschema nog maar eens bekijken, het weer is de grootste boosdoener want waar we ook heen gaan de eerste week blijft het wisselvallig met regen en motregen en de temperatuur is ook klote.
Toch denk ik dat de beste optie voor ons allemaal het wad over is naar Texel, dan terug naar Den
Oever en vervolgens het IJsselmeer op en dan via Medemblik, Enkhuizen, en na Amsterdam de staande mastroute naar Het Deltagebied van Zeeland.
Ik ben één keer in Zeeland geweest maar dat was met de auto z'on 40 jaar terug, dus dat word wel eens tijd om er nog eens te gaan kijken maar dan vanaf het water.
We kunnen dan de reis verder voortzetten langs de Belgische kust, en dan oversteken naar Engeland.
Daar zijn ter hoogte van Calais twee plaatsen die goed zijn aan te lopen n.l Dover en Ramsgate, of wat ook kan de rivier de Theems op naar hartje Londen.
Na Londen hoppen we eventueel naar Harwich, of naar Ipswich via Woolverstone marine, en als afsluiter Lowestoft.
Vanaf Lowestoft steken we dan weer over naar Ijmuiden of Scheveningen en kunnen dan richting Den Helder varen om vervolgens buitenom via Vlieland weer naar Harlingen te gaan.
Ja op papier stelt het niets voor,
 maar het moet wel kunnen, natuurlijk kunnen John en Marina redelijk met de boot omgaan en dan zijn Aafke en Franske er ook nog, bovendien heeft Franske veel opgestoken bij de zeezeilers van
Marken en mag nu al les gaan geven aan beginners.
Het enige probleem ben ikzelf, als die nek niet snel beter word dan is het voor mij geen vakantietocht maar meer een overlevingstocht.
Vanavond gaan we na overleg met elkaar, beslissen wat we gaan doen, want er heeft zich ondertussen nog een probleem voorgedaan waar ik hier nu nog niets over kwijt wil.

Slechte nacht en dag

Na de fantastische wedstrijd Nederland tegen Chili, hebben we de mogelijkheden bekeken die er zijn om toch nog een leuke vakantie te hebben.
Omdat het Schotlandverhaal geen optie meer is, moeten we misschien een andere kant op.
We kunnen vanaf Harlingen, ook via Texel, en Den helder richting zuid gaan, en daarbij de Zeeuwse wateren verkennen, om vervolgens via de Belgische kust over te steken naar Ramsgate en dan coasthoppend weer richting huis te varen.
Ook zouden we als het buitenom niet kan vanwege het weer, via het IJsselmeer en de staande mastroute binnendoor naar Zeeland kunnen varen en dan via België, en Engeland weer terugzeilen.
Deze beide route's zijn echter wel tij en windafhankelijk, en bovendien zijn de havengelden in Engeland niet om over naar huis te schrijven.
Dan is er nog een mogelijkheid om naar de Oostzee te gaan, alleen dat heeft weer het nadeel dat je daar eerst z'on slordige 200 mijl voor af moet leggen om er te komen.
Voor het verdere zeilen is het daar wel een stuk simpeler, want er is nauwelijks getij, en er zijn zoveel
havens die we nog niet hebben bezocht, en ook de Duitse kust is prachtig daar.
Enfin we laten het even een dag bezakken, en gaan dan een beslissing nemen wat het gaat worden, en ook moeten we rekening houden met Franske die het niet uitmaakt waar we naar toezeilen, maar zij kan pas op 3 juli aan boord komen, en zal dan daarvoor naar Kiel moeten komen.
Wij gaan om halftwaalf weer naar de boot, kijken nog even naar wat voetbal, en gaan dan naar bed.
Maar van slapen komt voor mij niks, want ik ben weer terug bij af, ik ga er maar uit om vier uur en eet een banaan en een sportkoek en ook twee paracetamol en kruip weer achter Bornholm.
Om halfnegen maakt Aafke me wakker, want zij moet vanmorgen oppassen als Marina naar haar werk is, ik draai me nog eens om, maar door de pijn kan ik geen goede houding vinden en ga er ook maar uit, eet wat en hang wat op de bank om, na eerst nog wat paracetamol te hebben genomen.
Aafke zou de Dokter bellen heeft ze gezegd, en s'middags krijg ik een telefoontje van haar dat ze geregeld heeft dat ik morgen om 09:10 op het spreekuur moet komen.
Ze heeft ook nog met onze eigen huisarts gebeld en die zei dat de vorige keer in 2006 was, dus alweer
8 jaar geleden.
Mijn huisarts wilde ook liever niet zomaar morfinepleisters geven, maar drong erop aan eerst een onderzoekje te laten doen bij de arts hier in Franeker.
We wachten het morgen maar af wat er gaat gebeuren, want vandaag was weer een rotdag, en dat kan zo niet doorgaan.
Om halfzes komt Aafke weer de boot op stappen, en heb ik weer wat aanspraak, want ik ben vandaag maar één keer van de boot geweest omdat de stroom op was, toen ik bij de stroomkast kwam zag ik dat er een stopcontact was die op 7 stond, en heb ik mijn stekker er gelijk maar ingeparkeerd.
Zo nu eerst een cup a soup, en dan het nieuws even zien, en dan is er weer voetbal "Italië tegen Uruquai."

Nog geen verandering

Na een nacht van redelijk veel slaap, vanmorgen om negen uur wakker geworden en er direct maar uitgekomen want ik kan geen houding aannemen waarbij de pijn dragelijk word.
Ik neem maar gelijk weer 2 paracetamol, maar dat werkt niet direct en ook later merk ik er weinig tot niets van.
Het meeste last heb ik van mijn onderarm en hand, en ik laat Aafke mijn brood maar klaarmaken want ik kan mijn mes niet eens fatsoenlijk beethouden.
Na mijn warm bad van gisteren had ik gehoopt me wat beter te voelen, maar het tegenovergestelde is het geval.
Aafke baalt er ook van, en gaat maar wat met de ramen van het doghouse bezig, want die lekken een beetje en ze gaat ze met de kitspuit te lijf, ook heeft ze de kabeldoorvoer nu afgekit zodat er geen water meer bij de mast naar binnen kan komen, wat een moordwijf heb ik toch.
Ik kijk nog maar eens op internet, of er misschien nog andere pijnstillers zijn dan Ibuproven en Duclofenac, maar ik kom alleen Naproxen tegen, en als laatste remedie morfinepleisters.
Van de televisiereclame herinner ik me pijnstillers als Aleve, en Finimal die wel 12 uur achterelkaar werken misschien is dat wel wat, jammer genoeg is het vandaag zondag en zal ik tot morgen moeten wachten om wat te halen.
Ik zie er tegenop om naar bed te gaan, want dan begint de ellende weer  opnieuw om een zo pijnloze mogelijke houding te vinden, maar opblijven is ook geen optie dus vooruit met de geit.
Na urenlang gedraai en gekreun ga ik er maar uit om wat paracetamol te nemen, en ga op de bank liggen en het lijkt dat ik nu wat minder last heb, intussen is Aafke ook wakker geworden en ze legt een deken over me heen en gaat dan ook maar weer op bed het is intussen halfzes geworden en ik val eindelijk in slaap.
Om halfnegen word ik wakker, en ga de geit verzetten, om daarna bij Aafke te gaan liggen om weer wat warm te worden want onder een dun dekentje word je op het laatst verrekte koud.
Het duurt een poosje, maar dan lijkt het of er wat verbetering is te merken want alleen mijn onderarm en vingers zijn gevoelloos en mijn nek en schouder voelen weer redelijk normaal aan.
Om een uur of negen komen we ons nest uit en gaan eerst ontbijten, ik kan mijn mes beethouden maar makkelijk is anders, dan wassen en aankleden en weer twee paracetamol nemen, het gaat nu in ieder geval beter dan gisteren wie weet gaat het de goede kant op.
Om halftwaalf komt Marina met de kinderen aan boord, ik neem Ariane voorzichtig op schoot, maar dat hou ik niet lang vol en ik zet haar maar weer op de grond, ik moet dus nog wel even voorzichtig aandoen met dat soort grappen.
Aafke gaat nu even met de auto naar de drogist om Aleve  of Finimal te halen, als ze terugkomt heeft ze Aleve meegenomen maar eigenlijk moet je daar maagbeschermers bij innemen volgens de verkoopster en die gaan alleen op doktersadvies.
Ik lees de bijsluiter er maar eens goed op na, en kom tot de conclusie dat ik deze pijnstiller maar beter niet kan nemen. Ik neem nog maar weer twee paracetamolletje's help het niet, dan geeft het toch moed.
Marina en de kinderen zijn alweer richting huis en ook Aafke gaat daar naar toe om op te passen tot twee uur want dan komt John weer thuis van zijn werk.
Omdat ik geen kans zie om nog op tijd in Engeland te zijn meld ik mij af bij Hestia, en die licht de organisatie in dat wij afzien van verdere deelname aan het gebeuren in Newcastle.
Mocht ik deze week weer wat opknappen dan gaan we langzaam richting Zeeland want een oversteek zit er vanaf hier niet in, misschien kunnen we oversteken ter hoogte van Ramsgate, dat is goed aan te lopen, minder ver, en dus minder belastend.
Met de pijn gaat het vandaag wat op en neer, maar het is beter dan gisteren dat weet ik wel.
Aafke is nog steeds niet terug van haar oppasmiddag dus kijk ik maar wat TV , en straks gaan we naar John en Marina om de wedstrijd Nederland tegen Chili te zien.
De havenmeester, die altijd onder het eten komt zal wel weer vreemd opkijken als we er weer niet zijn, misschien matst hij ons nog wel een keer.
Aafke komt mij om halfzes halen om te eten, en het voetballen te zien bij J en M.