Dan maar koers zetten naar Fynshav op het eiland Als, dat is met twee uurtje's varen bezeild, en dan kunnen we daar mooi een eind fietsen.
We komen om halfdrie aan in Fynshav en we kunnen weer mooi aan dezelfde steiger aanmeren toen we hier voor drie jaar terug ook waren.
Aafke maakt snel wat soep en met wat broodje's erbij, hebben we wel weer genoeg energie om de pedalen flink in de rondte te laten draaien.
We moeten het weer eens zonder kaart stellen, want het havenkantoor is gesloten, en dus gaan we maar weer op de gok letterlijk en figuurlijk het bos in.
Het is wel fris om zo bult op en bult af te fietsen onder de bomen, en er zijn in het bos flinke dikke bomen omgewaaid. Dus het kan hier flink te keer gaan, we trappen met moeite de bulten op, en racen er aan de andere kant weer af met een duizelingwekkende snelheid.
Het is echter goed opletten geblazen want de wegen zijn hier slecht met overal grote gaten in het wegdek.
Er valt niet veel te zien onderweg, eenmaal zien we een bord waarop staat Slot en daarbij denken wij aan een mooi kasteel, maar daar aangekomen ligt alleen de fundatie er nog.
Dus peddelen we maar weer verder tot we bij een afgesloten weg aankomen en alleen de keus hebben om weer richting Fynshav te gaan.
Wanneer we daar staan zie ik opeens appelbomen langs de kant van de weg staan vol met grote appels, en ik pluk er maar een stuk of wat van af in totaal 8 stuks want meer kunnen er niet in de zadeltas.
Na een poos bij een bushokje op een kaart te hebben gegluurd, besluiten we om dat maar te doen en als we dan bij de grote weg zijn zien we een bord met daarop een dorpje met de naam Hundslev 2 km
Aafke zegt tegen mij kunnen we daar niet beter langs, want langs de grote weg fietsen vind ik niks.
Ik zeg dat kan wel zijn, maar zonder kaart weten we niet waar dit na Hundslev heengaat.
Ik laat me maar weer door Aafke ompraten, en we trappen hem maar weer op z'n staart.
Onderweg ziet Aafke opeens grote brummels, dus op de rem en terug, en eten, want om ze in een zakje mee te nemen vind ik niks dus freet ik me een slag in de rondte aan de heerlijk rijpe vruchtje's.
Aafke doet ze allemaal in een plastic zakje, en wil ze vanavond in haar toetje, nou ik vind het prima.
Wanneer we in het plaatsje Hundslev zijn aanbeland staat er een bord van Asserballe 8 km.
Aafke zegt laten we daar maar naar toe fietsen, ik zeg tegen haar, daar fietst Pieter niet heen, want dan kan ik misschien straks in plaats van 2 km 10 km terugfietsen.
Ik stap op mijn fiets en ga dus terug naar de plek waar we vandaan kwamen, en zeg tegen Aafke als jij daar naar toe wilt prima maar deze boy gaat mooi terug
Wanneer ik tien minuten later ergens stop duurt het even, maar komt ze ook weer deze kant op, ik zeg toch maar niet naar Asserballe ?, nee ik ga ook hier maar langs.
Als we nadat we onze boodschappen hebben gehaald bij Brügsen daar op een kaart kijken blijkt dat we daar wel langs hadden kunnen fietsen naar Fynshav, maar dat weten we nu, en dat wisten we daar niet!.
Wanneer we de winkel uitkomen en onze boodschappen hebben gestouwd, gaan we een ijsje halen bij
de kiosk hier op de hoek tegenover de supermarkt.
Als we daar van de fietsen stappen, zien we tot onze teleurstelling dat de zaak wegens omstandigheden helaas gesloten is, en als we daar met elkaar over praten horen we opeens mensen die Nederlands spreken, en ook zij horen dat aan ons, en dus raken we aan de praat met elkaar.
Zij zijn hier vanwege het overlijden van de moeder van de vrouw van het stel, en zij komt ook hier vandaan en is dus Deense, haar vader leeft ook nog, maar is démenterend, en nu zijn vrouw waar hij 63 jaar getrouwd mee was plotseling is overleden, is dat voor hem erg verwarrend, ook hebben ze op dezelfde dag van de begrafenis nog voorelkaar weten te krijgen dat hij opgenomen kan worden in een verzorgingstehuis.
Nu moeten ze ook nog het huis leeg gaan halen, dus erg veel werk en dat in een tijd van rouw en verdriet wat je ook nog eens moet verwerken.
We wensen ze veel sterkte toe, en zij wensen ons een goede reis verder terug naar Nederland.
Wanneer we bijna bij de haven zijn zien we een zwarte lucht deze kant opkomen, en ik zeg tegen Aafke dat we zo snel mogelijk moeten zien bij de boot te komen, en dan gelijk de fietsen droog naar binnen moeten zien te krijgen.
Dat lukt allemaal net, en dan valt er al snel een flinke hoeveelheid water, zijn wij ff blij dat we op tijd terug zijn van ons fietstochtje.
Tussen 18:00 en 19:00 houd de havenmeester spreekuur, en dus moet ik daar met de plu op naar toe maar als ik daar dan bij zijn kantoor sta is er geen kop te zien, nou dat is fraai, loop ik hier in de regen naar toe en dan is de beste man er niet, het zal hem wel aan de regenbuien zitten denk ik dat hij er niet is.
Ik doe het havengeld ã raison van 140 kronen in de daarvoor bestemde envelop, en ga door de stromende regen met de plu op maar weer naar onze boot.
Dan is het etenstijd, en Aafke heeft weer goed haar best gedaan, en het smaakt weer voortreffelijk.
Terwijl ik mijn verhaal aan het typen ben, gaat het alarm af, en is er iemand die met ons wil skypen, het zijn John en Marina die vandaag de uitslag hebben gekregen van het genetisch onderzoek, en bij geen van hun beiden is er een genetische afwijking gevonden.
Het syndroom bij Ariane is dus ontstaan door een toevalstreffer, en niet door een genetische afwijking van een van de ouders, of dit nu gunstig is weet ik nog niet, want het is een erg ingewikkelde materie.
Even later als ik net de draad van mijn verhaal weer heb opgepikt, gaat het skypealarm weer af, deze keer is het Silvia met de boy's die ons bellen, ook daar kletsen we bijna een uur mee, en dan is het al bijna tien uur en word het tijd om onze kelen te smeren. Met thee hoor, dat andere komt straks wel aan de beurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten